Skip to main content

Rorate

Geschreven op 21 december 2023

Heeft deze wereld een redder nodig? Dat is tenslotte wat we met Kerst vieren. De redder die naar de wereld komt. Zoals de engel tegen de herders zegt: ‘Vandaag is in de stad van David jullie redder geboren.’ Niet zomaar een redder, maar jullie redder. De hemel weet het zeker: deze wereld heeft een redder nodig. Maar weten wij dat ook zeker? Voelt dat voor ons ook zo? Dat we een redder nodig hebben? 

Voor je gevoel gaat het wel. Het leven gaat z’n gangetje. En natuurlijk, er zijn best plekken die redding kunnen gebruiken. Mensen die de gevolgen van klimaatverandering dagelijks aan de lijve ondervinden. Jongens die hun leven niet zeker zijn in de loopgraven van Oost-Oekraïne. Vrouwen die gedwongen in de prostitutie werken. Maar is de redder ook nodig voor jou en mij? En waarom dan?

Dauwt, hemelen, van omhoog

De vierde zondag van Advent heeft de naam Rorate gekregen. Dat betekent ‘dauw’ of misschien zelfs wel ‘regen’, ontleend aan Jesaja 45:8. En het is dan een gebiedende wijs, gericht aan de hemel. In de bijbelvertaling van 1951 stond ‘druppelt, hemelen, van boven’. In de NBV is het zo vertaald:

Hemel, laat gerechtigheid neerregenen,
laat haar neerstromen uit de wolken.
Laat de aarde zich openen
zodat redding zal ontkiemen
en gerechtigheid ontspruiten.
Ik, de HEER, heb dit alles geschapen.

Een oproep aan de hemel om het te laten regenen. Nu heb ik niet al te positieve associaties bij regen. Maar regen heeft in Israël vooral de functie om de aarde klaar te maken, ontvankelijk voor het zaad dat gezaaid zal worden. Zodat de aarde het zaad laat ontkiemen. De aarde moet ook klaar gemaakt worden voor de komst van de redder. De redding van Jezus Christus kan ontkiemen als de hemel zelf eerst de aarde, ons, ons hart, daarvoor ontvankelijk maakt. Misschien heb ik niet altijd door dat ik redding nodig heb. Misschien gaat het voor mijn gevoel wel prima. Maar de komst van Jezus Christus verwachten, is ook doorkrijgen hoe nodig het is dat hij gekomen is en weer zal komen. Op de laatste adventszondag bidden we of God ons ook ontvankelijk wil maken voor Jezus Christus. Of hij zelf ons hart wil openzetten zoals dorstige aarde zich opent voor de regen van boven. Ik vind dat wel mooi. Dat God ons niet alleen maar een redder geeft, maar dat hij ons ook gevoelig maakt voor de noodzaak daarvan. Soms doordat je gebondenheid, doodsangst en schuldgevoelens lijfelijk ervaart, maar soms ook doordat je ogen geopend worden voor je eigen onverschilligheid en naïviteit. ‘Laat het maar gerechtigheid regenen. En geef vooral dat wij ontvankelijk zijn voor de redder die bij u vandaan komt.’