Voor het laatst schrijf ik op deze plek een meditatie. Deze weken flitsen er allerlei herinneringen door mijn hoofd over dingen we met elkaar hebben meegemaakt. Ik kan me sommige gesprekken die ik bij sommigen van jullie voerde nog levendig voor de geest halen. Ik denk ook vaak terug aan de bizarre diensten die we beleefden in coronatijd, met in het begin niemand in de kerk, later wat muzikanten en zangers, nog weer later een groep van dertig mensen.
Ook denk ik met veel plezier terug aan creatieve ontmoetingen met commissies, toerustingsavonden, feestelijke kerkdiensten rond doop en belijdenis. Het samen vieren van het avondmaal. Teveel om op te noemen. Er zijn honderden dingen te noemen om intens dankbaar voor te zijn. En dat ben ik ook. In de afgelopen jaren hebben we, voor wie het wil zien, Gods zegen ontdekt in allerlei vormen en op allerlei momenten. O ja, ik moet opeens nog denken aan het feest dat we vierden rondom het vijfentwintigjarig bestaan van De Voorhof. Ontzettend mooi feest!
Afscheid nemen betekent terugkijken. Het is ook vooruitkijken. Want al trekken we niet meer gezamenlijk op, we blijven ons wel focussen op dezelfde horizon, het koninkrijk van God. Als pelgrims onderweg blijven we daar naartoe bewegen. Of het nu in Apeldoorn is of in Wezep.
Heer en redder
Nog een woord van Petrus, het zijn zijn laatste woorden in zijn tweede brief:
Groei in de genade en in de kennis van onze Heer en redder Jezus Christus. Hem komt de eer toe, nu en in eeuwigheid.
(2Petrus 3:18)
Mooi aan deze tekst vind ik dat Jezus Christus niet alleen onze Heer is, maar ook onze redder. De dingen horen bij elkaar. Omdat hij onze Heer is, is hij onze redder. En omdat hij onze redder is, is hij onze Heer. Wat kun je je meer wensen dan een Heer die bereid is je te redden? Daarom komt hem ook voortdurend de eer toe. Boven, achter en in elkaar kunnen we hem steeds weer ontdekken. Dat is zo mooi aan gemeente-zijn.
Tot slot
Afscheid nemen is nooit leuk. Van beide kanten laat je iets los dat waardevol was. De herinneringen, de dingen die we samen beleefd hebben, zowel mooi als minder mooi. En, gelukkig, als christenen zeggen we niet alleen dat de herinneringen blijven, maar ook dat we aan elkaar verbonden blijven in Jezus Christus onze Heer. Dat blijft een fascinerende werkelijkheid! Het ga jullie goed.
