Dit verkeersbord stond tot voor een paar jaar recht tegenover ons huis. Het is inmiddels vervangen voor een moderne variant. Iedereen weet wel dat hiermee wordt aangegeven dat hier een wandelpad begint. Maar voor mij heeft dit bord ook een meer symbolische betekenis. Het verbeelt een vader met zijn kind. Ik mag weten dat ik Gods Kind ben en dat ik aan Zijn hand heel mijn leven met Hem samen mag oplopen. Wandelen met God. Wij christenen zijn wandelaars. We zijn pelgrims. Maar wel aparte pelgrims.

Vreemdelingen op aarde

In het Oude Testament lezen we over de pelgrimstocht van Israëlieten naar Jeruzalem. Vanuit hun woonplaats gingen ze op weg naar de Tempelstad. Onderweg zongen ze de Psalmen 120 tot en met 134. En onderweg werd de stoet pelgrims al langer en langer. Maar als ze in Jeruzalem waren geweest en in de Tempel hun offers hadden gebracht, dan ging men weer naar huis terug. Ook in deze moderne tijden zijn er pelgrims, bijvoorbeeld naar Santiago de Compostella. Ze pakken dicht bij huis de pelgrimsroute op en wanneer ze in Santiago zijn aangekomen wonen ze de viering in de kathedraal bij en gaan dan weer naar huis terug. Wij echter zijn pelgrims op weg naar huis, naar het Vaderhuis, het nieuwe Jeruzalem, de Gouden stad, met paarlen poorten. We zijn immers vreemdelingen op aarde.

Samen met de Heer op weg

Ons leven is dus een pelgrimstocht, een wandeltocht. Maar het is geen makkelijk tochtje. We komen allerlei moeilijkheden tegen in ons leven. Net als de pelgrims uit het Oude Testament. Brandende zon overdag, koude nachten in de buitenlucht. Een moeilijk begaanbare weg en vele gevaren, zoals wilde dieren en struikrovers. Vandaar ook de 121ste Psalm. Zij geven elkaar steun en zongen met elkaar de pelgrimsliederen als bemoediging en aanmoediging. Samen met de Heer en met elkaar op weg naar Jeruzalem.

Wandelen met God

Sinds enkele jaren wandel ik elke dag ongeveer 3 kilometer. Dat is goed voor je lichaam en voor je conditie, maar het heeft nog een positief effect. Je kunt even heerlijk je hoofd leegmaken. En wanneer je je hoofd hebt leeggemaakt komt er ruimte. De mooiste ideeën komen er dan opeens op. Ook spreek ik als ik wandel met mijn Heer. En doordat ik mijn hoofd heb leeggemaakt ervaar ik meer Zijn aanwezigheid. Soms ook heel praktisch. Het kwam geregeld voor dat ik nog niet wist waarover ik zou schrijven in mijn Pastoralia. Maar tijdens de wandeling, als ik dat aan Hem voorlegde, kwam er zomaar een idee op. Ik ervaarde dat als werk van de Geest. Ook heb ik wel eens wandelingen samen met iemand anders en dan heb ik vaak mooie gesprekken. Zo mogen we ook wandelen met God, de Heer.

Volhouden

Maar ook voor ons is dat niet altijd makkelijk, daarom wil ik in de Wandelgesprekken blijven schrijven, om elkaar te bemoedigen, aan te sporen, te motiveren en te inspireren en op te peppen. Zodat we het samen volhouden wandelend op weg naar het Vaderhuis. En ik hoop dat deze wandelgesprekken ook mogen leiden tot gesprekken onderling, zodat we elkaar versterken in ons geloof. En dat we zo het goede doende samen op weg gaan naar de nieuwe Hemel-aarde. Daarom hoop ik en bid ik dat deze wandelgesprekken mogen meewerken tot opbouw van de gemeente ( 1 Korintiërs 14 : 26c ). Ook deze Wandelgesprekken worden ondertekent met de initialen F.L. Wie dat is?

Frenk Lip

Mijn naam is Frenk Lip. Ik ben, zo heet dat in de volksmond, een HBO – Theoloog. Ik heb de opleiding voor Docent Godsdienst / Levensbeschouwelijke Vorming en Kerkelijk werker gevolgd. Ik heb vele jaren gewerkt als Docent Godsdienst / Levensbeschouwelijke Vorming op verschillende scholen van verschillende signatuur. Ook heb ik vele jaren gewerkt als Catecheet in verschillende gemeenten van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt.
Ik ben al enige termijnen ouderling geweest in de Kerk. En momenteel ook benoemd tot Deputaat Toerusting van de Classis. Maar bovenal zie ik mezelf als een meelevend en gelovig lid van de Kerk en als een leerling / volgeling van Jezus Christus. Een christen dus, die dicht bij het Woord van God, de Bijbel, probeert te leven in de gemeente waarin de Here mij geplaatst heeft. En daar hoop ik dat de Geest mij tot zegen wil stellen, tot opbouw van de gemeente, met de talenten en gaven die Hij mij gegeven heeft.

Frenk Lip