Wordt u ook zo vertederd door een kleine baby? Zo’n klein mensje met alles erop en eraan. Misschien had u, toen u zelf kinderen kreeg, wel allerlei dromen over wat hij of zij zou worden. Of misschien had u verwachtingen van hem of haar. Over welk beroep uw kind zou gaan uitoefenen of welke opleiding het zou volgen, bijvoorbeeld. In elk geval moet het een beter leven krijgen dan jijzelf. Is dat een beetje uitgekomen? Grote kans van niet. In deze Wandelgesprekken gaat het over twee jongentjes, laten we eens kijken wat de Bijbel over hen zegt. En wat we van hen kunnen leren.

LUCAS 1 T/M 2 : 21

HET KIND JOHANNES
Twee al oudere mensen krijgen alsnog een kind. Zacharias en Elisabeth. Wat fijn voor hen, zal je zeggen. Maar het is veel meer dan dat. In Israël was het niet krijgen van kinderen een ramp. Want dat betekende dat jouw geslacht uitstierf en er geen nakomeling zou zijn wanneer de Messias zou komen. Daarom wilden Israëlieten zo graag kinderen krijgen. En wie ze niet kreeg, nou daar werd, op z’n best, met medelijden naar gekeken. Waarom was dat zo belangrijk dan? Nou je wist maar nooit, misschien werd de Messias wel geboren uit jouw nageslacht en op z’n minst was je nagelacht gezegend bij Zijn komst, maar ook je voorgeslacht. En het zag er lang naar uit dat dit niet zou gaan gebeuren. In onze tijd is dit niet meer zo goed na te voelen, de Messias is immers gekomen. Ikzelf ben het laatste mannelijke lid van mijn familie, na mij sterft mijn familienaam uit. Ik ken mijn hele stamboom terug tot 1685. Maar Joden weten zelfs vaak van welke zoon van Jakob ze afstammen. Ze kennen soms hun stamboom helemaal terug, honderden, ja, duizenden jaren. Daarom is het voor Israëlieten belangrijk om te huwen en kinderen te krijgen. Maar met Johannes is iets speciaals. Hij is niet zomaar een kind. Nee, al bij zijn geboorte krijgt hij een bijzondere levensopdracht, kijk maar wat de Engel tegen Zacharias zegt; “Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn of bier zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden van de Heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is en hij zal velen uit het volk van Israël naar de Heer hun God terugbrengen. Hij zal voor Hem uitgaan met de geest en de kracht van Elia, om ouders met hun kinderen te verzoenen en om zondaars rechtvaardig te maken en zo zal hij voor de Heer een volk gereedmaken”, Lucas 1 : 15 t/m 17. Wat een belofte en wat een opdracht! Johannes taak in het leven lag reeds vast. Misschien had Zacharias andere dromen voor zijn zoon gehad. Misschien had hij gehoopt op een groot nageslacht. Maar uitgerekend deze zoon, zijn enig kind, zal ongehuwd blijven en zal op een gruwelijke wijze aan zijn eind komen. Onthoofd door Herodes. Is Zacharias hoop nu in de grond geboord ? Nee, hij weet het nog niet, maar de Messias komt tijdens het leven van zijn zoon. En nog in de schoot van zijn moeder herkent hij zijn Heer. Kijk maar: “Toen Elisabeth de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot”, Lucas 1 : 41. Had de Engel niet gezegd dat Johannes al vervuld zou zijn met de Heilige Geest nog in de schoot van zijn moeder? Hij herkent zijn Heer, voor wie hij als wegbereider aan het werk mag. Hij mag het volk naar Hem leiden. Hij mag de wegwijzer naar de Messias zijn. Men vroeg zich bij de geboorte van Johannes af, -wat wij ons ook wel afvragen-: “Hoe zal het verdergaan met dit kind? Want de hand van de Heer steunde hem”, vers 66. Nu, dat weten wij, lezend in Gods Woord. Deze achterneef van de Here Jezus, wordt de laatste profeet vóór dat de Messias komt en die wordt slechts een paar maanden later al geboren. En de naam van Johannes is een statement en een program, want Johannes betekent; de Here is genadig. Wat een genade voor Zacharias en Elisabeth en wat een genade voor ons. Hij bereidde de weg voor de Messias. Wees op Hem die ons kwam redden.

HET KIND JEZUS
Zijn naam betekent; de Here redt. Hij is de redding in eigen persoon. Toen Maria de engel Gabriël op bezoek kreeg, werd haar meteen duidelijk gemaakt dat dit kind de Zoon van God is. En zijn enige en belangrijkste doel in het leven zou zijn het redden van Zijn volk. Het opvallende is dat dit niet tegen Maria maar tegen Jozef wordt gezegd. In de droom spreekt de engel tot hem; “Ze zal een zoon baren. Geef Hem de naam Jezus, want Hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden”, Mattheüs 1 : 21. Wel krijgen beide de opdracht om Hem Jezus te noemen. En ook hier is de naam een program; Hij is het die redt. En dat werpt zijn schaduw vooruit. Wij kunnen zo vertedert zijn over het kerstverhaal. En dat mag ook wel. Ik voel altijd een beetje ergernis bij mensen die de ‘kerstromantiek’ afwijzen. Of daar smalend over doen. Je bent toch ook niet als je op kraamvisite gaat, terneergeslagen en somber. Nee, op kraamvisite deel je in de blijdschap van de ouders. Er is niets mis met een beetje kerstromantiek, als je maar niet vergeet dat Hij de Heer is die redt. Gereformeerden kunnen daarom soms overkomen als chagrijnen, die een feestje bederven. Wees blij, juich en zing zoals de engelen deden. Ook Maria en Jozef zullen blij zijn geweest met de geboorte van Jezus. Ookal staat er in Lucas 2 : 19; “maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken”. En wat zou ze gedacht hebben? Ik denk dan aan dat kerstlied; Mary did you know? Of in de versie van Sela; Maria had je door? Wat wist ze toen ze haar baby in haar armen nam? Eén ding wist ze, Hij zal het volk bevrijden van hun zonden. En ook zij was onderdeel van dat volk. Ze hield dus haar eigen redding in haar armen. Zou dat door haar zijn heen gegaan? Later zien we dat ook Maria niet altijd scherp had dat haar zoon een bijzondere man was, wanneer zij en zijn broers Hem zoeken. Maar gelukkig leerden zij Hem kennen als hun Heer. En ik kan me voorstellen dat dit niet makkelijk was. Ookal had Maria uit de mond van Gabriël zelf vernomen dat Hij Gods Zoon is. Ze had Hem negen maanden onder haar hart gedragen en Hem zelf gebaard onder moeilijke omstandigheden. Dus het zal als bijna tegennatuurlijk hebben gevoeld dat juist Hij haar Heer is, de Redder van de wereld én van haar. Van haar die Zijn luiers had omgedaan en Hem gevoed had. Maar God zij dank ze leert Hem kennen en accepteert Hem als haar Heer en Redder. En zo kwam Hij ook in het hart van Zijn eigen moeder wonen. En zo is ook zij een Kind van God geworden.

KIND VAN GOD
En dit geldt ook voor ons. Laat de kerstromantiek mogen meewerken om ons hart te openen voor het Kind van Bethlehem. Zodat het ons niet alleen vertedert, maar ons ook redt. Het kan helpen, soms moeten ook wij eerst emotioneel geraakt worden om ons hart te openen. En het kerstverhaal kan dat. Maar pas op, niet de kerstromantiek, niet de overige lessen die uit het Kerstverhaal getrokken kunnen worden over, eenvoud, armoede, rechtvaardigheid, saamhorigheid, vrede en dergelijke, redden ons. Maar het Kind Jezus die in ons hart wil komen wonen. Hij die de Heer en Redder is, wil ook de jouwe zijn. En als je Hem aanvaart als je Heer en Redder. Je leven in Zijn handen legt, zoals Jezus als kind in de armen van Zijn moeder lag. Dan maakt Hij jou een Kind van God. Alleen zo, dat geldt voor iedereen, dat gold ook voor Maria en Zijn broers. Alleen als je Hem als Heer van jouw leven aanvaart. Zorg dan dat het Kind in jezelf leeft en woont. En wijs als Johannes op je Heer en breng zo mensen bij Hem.
Weet jij waarom Jezus hier op aarde kwam? En waarom Hij jouw zonden op zich nam? Omdat Hij de wereld lief had die Zijn Vader schiep en ons wilde redden uit onze nood zo diep. Weet jij wat de engel herders heeft verteld? En wat het hemelleger hun heeft gemeld? God woont bij de mensen, je gelooft je oren niet. God heeft al je vragen veranderd in een lied. Dank zij de Heer! Lied 85 : 1 en 2 GK2006
Gezegende Kerstdagen en een gezegend 2023
F.L.