‘Moet dat allemaal mee? Mijn auto is geen vrachtwagen’. Wie kent deze verzuchting niet? Wanneer we met vakantie gaan proberen we zoveel mogelijk van huis mee te nemen. Niet alleen kleding en schoeisel, maar zelfs ook de pindakaas, hagelslag en kaas. En er zijn zelfs mensen die een grote zak aardappelen meenemen. Zelfs met vakantie zeulen we een hele last mee. Ook geestelijk kan je een hele last meezeulen. Maar is dat nodig? En hoe voorkom je dat? Wat kan je daar aan doen? En hoe kan je daar aan ontkomen? Daar wil ik deze Wandelgesprekken bij stil staan.

GALATEN 5 : 1 T/M 6

DE LAST
En dan is het zover, we gaan met vakantie. En er wordt van alles ingepakt. Kleding, schoeisel, persoonlijke dingen. Jantje wil zijn Xbox mee en Marie haar tablat, Pa zijn laptop en zoals zo vaak Ma alleen een paar tijdschriften. En de auto wordt steeds voller, totdat de kofferbak bijna uit zijn voegen barst. Maar nog niet alles zit erin. Dus er zullen dingen thuis moeten blijven. Een gouden tip is dit: Neem alleen die dingen mee die verbinding bewerkstelligen. Dus in plaats van de Xbox een set badminton rackets, in plaats van een tablat een gezelschapsspel. En die laptop is ook geen goed idee, want dan kan Pa alsnog zich op vakantie met zijn werk bezighouden. Ook kan je jezelf afvragen of je allemaal etenswaren moet meenemen. In het buitenland eten ze ook. Durf de uitdaging eens aan en eet alleen dat wat je daar kunt aanschaffen. Ander voedsel verrijkt je menu. De vakantie is nu juist een tijd dat je aandacht aan elkaar kunt besteden. Samen dingen ondernemen. Samen genieten van Gods mooie schepping en van wat mensen hebben gemaakt, natuur en cultuur. In je vakantie mag alles en moet niets. Geen verplichtingen ( dus je laptop meenemen om nog wat te kunnen werken is niet verstandig), geen beperkingen. Je mag tot rust komen. Maar we kunnen dat niet altijd. Want soms zeulen we een geestelijke last mee. We denken dat we dat allemaal zelf moeten verwerken. Dat we er zelf mee aan de slag moeten. Dat we er zelf verantwoordelijk voor zijn. Maar het drukt ons neer. We gaan er bijna aan onderdoor. Kijk dan naar wat Jezus tegen je zegt: “Kom allen bij mij die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven”, Mattheüs 11 : 28. Je mag naar Hem toe gaan, met alles wat je neer drukt. Met alles wat je bezighoudt en waar je last van hebt. Hij neemt het van je schouders en draagt het voor jou. Hij kan je de ruimte geven die je nodig hebt, zodat je weer geestelijk kunt ademhalen. Laat het dan los, geef het aan Hem. En dan niet zo eigenwijs zijn om het even later toch zelf weer op te pakken. Laat het bij Hem. “Leg je leven in de handen van de Heer, vertrouw op Hem, Hij zal dit voor je doen”, Psalm 37 : 5. Deze belofte heeft Hij ook aan jou gedaan. Pak het met beide handen aan. En er zal letterlijk een last van je schouders vallen. Dan kan je echt tot rust komen, tot rust in Hem. We moeten zoveel van onszelf. Maar Jezus zegt dat dat niet nodig is. Ga maar naar Hem toe. Want dat geeft je echt rust en dan behoeft er niets meer. Alleen maar in Hem geloven, dat is, op Hem vertrouwen, dat is voldoende. Niets meer en niets minder. Zo simpel is het.

DE BEVRIJDING
Want dit is wat er is gebeurd. Jezus Christus heeft betaald voor al onze zonden en de schuld voor ons betaald met Zijn bloed aan het kruis van Golgotha. Zo heeft Hij ons bevrijd. We hebben dus geen last meer. Die rugzak met zondeschuld heeft Hij van ons schouders genomen. Wie een dag lang een zware rugzak rond zeult, die weet hoe dat voelt als je hem eindelijk af kunt doen en je kunt rusten. Hij heeft ons van die last bevrijd. We zijn bevrijd van de last van de wet. Want we zitten niet aan regels vast, maar aan een persoon. En die persoon is liefdevol. In Zijn liefde wil Hij onze last op zich nemen. Ja, zelfs als we zelf niet meer vooruitkomen dan draagt Hij ons zelfs. Net als een liefdevolle vader die op een wandeltocht zijn kind op de schouders neemt, omdat het voor het kind te zwaar wordt. Daarom roept Hij op in Mattheüs 11; “Neem Mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht”. Het is het zachte liefdevolle juk van Iemand die zoveel van je houdt dat Hij zijn leven voor je over heeft gehad. Je mag je aan Hem vasthouden. En Hij zal je last dragen. Daar stond natuurlijk een hard juk tegenover. Dat was het slavenjuk van de wet. De wet is hard en onbuigzaam. Daar moet je aan voldoen. We weten wat dat doet met mensen. Kijk maar naar wat de Farizeeën deden. Ze hadden niet alleen Gods wetten, maar maakten er nog meer dan zeshonderd bij. En die wetten knechtte de mensen. Er mocht van alles niet. Jezus gaat hier tegen tekeer in de evangeliën. Waarom? Omdat ze niet leefden naar de geest van de wet, (dat is de liefde), maar alleen naar de letter van de wet. En dat is een harde tuchtmeester. Maar wij kunnen er zelf ook wat van. Hoeveel ongeschreven regels hebben wij niet gemaakt. Wie daar niet aan voldoet ligt eruit of wordt gecanceld. Wij hebben allerlei regels bedacht die we al of niet baseren op Gods woord. Dat lijkt heel vroom, maar het is kinderachtig. Want kinderen hebben regels nodig waaraan ze zich kunnen vasthouden. Maar volwassenen kunnen zelf keuzes maken. Daartegen gaat Paulus tekeer in Hebreeën 5 : 11 – 14. Maar we moeten niet weer in de fout gaan en terugvallen in oude patronen, zegt onze Bijbeltekst. “Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen”, vers 1. Leef dus als bevrijdde kinderen van God. En niet als slaven van de wet. Want “als u probeert rechtvaardig verklaard te worden door de wet na te leven, bent u van Christus losgemaakt en hebt u Gods genade verspeelt”, vers 4. Dat is nogal wat! Met alleen de wet redt je het niet, nee, je verliest zelfs het belangrijkste in je leven, namelijk Christus. Dat wil je toch niet? Probeer je dus niet aan de wet te houden, omdat dit je aangenaam en acceptabel maakt voor anderen, binnen of buiten de kerk. Maar wijs op Hem en houdt je aan Hem vast.

VASTHOUDEN
Je moet je dus niet aan regels vasthouden, of aan dingen die nu eenmaal zo horen. Je hoort vaak de klacht; ‘ja, bij jullie christenen, er mag niets en er moet van alles’. Of ‘ik hou niet zo van de kerk, van al die regeltjes’. En weet je, ze hebben gelijk als dat waar zou zijn. Want ook Christus en Zijn apostel Paulus houden daar niet van. Het gaat niet om regels en wetten, maar om de Persoon van Jezus Christus. Hij die ons juist van die wetten heeft bevrijd door ze te vervullen. Wie zich daarom strikt aan de regels en wetten houdt onthoud Christus de eer en erkenning voor Zijn bevrijding. Wij hebben geen lasten meer, daar zijn we van bevrijd. Laten we dan elkaar niet opnieuw lasten opleggen. In Openbaring 2 : 24 spreekt Jezus tot de gemeente van Tyatira. Hij zegt; “Ik leg u maar één last op: Houd vast aan wat u hebt, totdat ik kom”. Toch een last? Ja, maar één die licht en zacht is. Want wat hebben wij, wat we moeten vasthouden? De liefde van God, in Zijn Zoon onze Here Jezus Christus. Is dat zwaar, de liefde vasthouden? Ik denk het niet. En maak je maar niet teveel zorgen om wat anderen er van vinden. Als je de dingen doet uit liefde tot God, kan niemand je veroordelen. Jezus zegt hierover; “Laat elke gemeente beseffen dat ik het ben die hart en ziel van de mens doorgrondt en dat Ik ieder van u zal belonen naar zijn daden”, Openbaring 2 : 23b. Wandel dan onbelast, en een goede periode van rust toegewenst.
F.L.