Wanneer we nu het nieuws lezen en zien lijkt het wel eens alsof de wereld op z’n kop staat. Vooral na alles wat er gebeurd is en gezegd is rond de nieuwe president van de Verenigde Staten. Of bij alle terreur waarvan we horen en zien, dichtbij en ver weg.
Maar is dat wel zo ? Staat de wereld wel op z’n kop ? En door wie staat onze wereld op z’n kop ? En wat houdt dat dan in de wereld op z’n kop ? Is dat goed of slecht ? En hoe is dat zo gekomen ?

God had de wereld goed geschapen. In Genesis 1 klinkt dat als een refrein. “God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was”, Genesis 1 : 31a. Maar toen kwam Genesis 3 en alles werd ineens anders, door onze zonde werd de wereld op z’n kop gezet. Al het mooie wat God gemaakt had werd bedorven, vernield, gecorrumpeerd. En dat is nu de werkelijkheid waarin wij leven. Onze werkelijkheid. Dus moeten wij niet verbaasd zijn dat alles wat we op het nieuws horen en in de krant lezen gebeurd. Ook al worden we er door geschokt, soms tot op het bot, het hoort helaas bij onze werkelijkheid. En wanneer we bedenken dat dit gebeurd door onze schuld, Genesis 3, dan slaan we onze hand voor onze mond. En passen we op voor te grootte woorden. Want ten diepste zijn wij net zo, wanneer we aan ons lot worden overgelaten, wanneer de Heer ons overgeeft aan onze eigen driften.

Maar toen kwam Jezus, Gods eigen zoon. Hij zette onze wereld op z’n kop. Niet alleen door Zijn woorden, maar ook door Zijn actieve liefde. Niet alleen door wat Hij deed, maar door wie Hij was. De eerstgeborene, zondeloze zoon van God. In Hem werd de wereld weer recht gezet, zoals God het bedoelt heeft. Je zou kunnen zeggen dat er een parallelle wereld ontstond. Naast onze menselijke werkelijkheid ontstond de werkelijkheid van Jezus Christus. Vorige keer schreef ik over de oude en de nieuwe mens, Zondag 33 HC. Wij lopen daar nu tegenaan. Naar de oude mens staan we in de werkelijkheid van deze wereld en naar de nieuwe mens in de werkelijkheid van Christus. Dat maakt ons leven als christen nu zo lastig. Als we om ons heen kijken dan slaat ons de schrik om het hart. Maar dat hoeft helemaal niet. “De Heer is koning – volken, beef ! Hij troont op de cherubs – aarde sidder” !, Psalm 99 : 1. Hij is de Heer der Heren en de Koning der koningen. In hem komen die twee parallelle werelden samen. God heeft het in beide voor het zeggen. Niet Donald. J. Trump of Vladimir Putin. Soms kan je het gevoel hebben dat je een pionnetje bent op een schaakbord. En dat Trump en Putin het spel bepalen, maar dat is maar schijn. Zij zijn hoogstens de koning op het bord, zwart of wit, naar gelang je voorkeur. De Speler is God. Hij bepaald de zetten en zet ze schaakmat wanneer Hij dat wil. “Die in de hemel troont lacht, de Heer spot met hen. Dan spreekt hij tot hen in woede en zijn toorn verbijstert hen: Ikzelf heb mijn koning gezalfd, op de Sion, mijn heilige berg”. Psalm 2 : 4 t/m 6. Wie kijkt met de ogen van het geloof, die kijkt naar de werkelijkheid achter de werkelijkheid. Die kijkt vanuit onze werkelijkheid in de werkelijkheid van God, van Jezus Christus. De mens die God was, tegelijkertijd en zo deze werelden verbond. En wanneer je Hem aanvaart als jouw redder en de Heer van jouw leven dan zet Hij jouw wereld op z’n kop. Misschien kun je het nog herinneren, toen je verliefd werd, dat hij of zij jouw wereld op z’n kop zette. Je was er helemaal onderste boven van. En wat heeft het een hoop goeds gebracht. Hoe is je leven er door veranderd en erdoor verrijkt.

Zo zet Jezus je wereld op z’n kop, wanneer je Hem aanvaard als je Redder en Heer. En wanneer je beseft wie Hij is en wat Hij voor jou gedaan heeft, dan ben je daar onderste boven van. Maar ja, dan sluipt de sleur van alle dag er in. Gehuwden kunnen daar van mee praten, trouwen is niet voor niets een werkwoord. Je moet steeds aan je relatie werken. De gepassioneerde gevoelens van weleer verdwijnen naar de achtergrond. Het wordt allemaal gewoon. En voor je het weet neem je het voor vanzelfsprekend aan. En dan sluipt de ontevredenheid in de relatie. En dat is gevaarlijk. Dat kan ook zo zijn met je geloof en je relatie met je Heer. In het begin ben je onderste boven van Hem, je bent gepassioneerd in je geloof. Maar als de jaren vorderen raakt dat naar de achtergrond, het wordt gewoon. En voor je het weet neem je het voor vanzelfsprekend aan en gaat je geloof op de automatische piloot. En dat is levensgevaarlijk. Voor je het weet ga je vreemd. Of anders gezegd, word je werelds in je denken en doen. Je doet niet meer wat God van je vraagt, maar je doet je eigen wil en je laat je beïnvloeden door de waan van de dag, door de denksystemen van deze wereld. En wie zegt dat dit gevaar niet voor hem of haar bestaat, die geloof ik niet. Die leeft in een ontkenningsfase. Belijden wij niet; de mens is geneigd tot alle kwaad en onbekwaam tot iets goeds ? De Apostelen roepen ons herhaaldelijk op om ons denken te vernieuwen, zodat we niet afglijden in die wereld van de oude mens. “U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is”. Romeinen 12 : 2. Dus niet leven bij de geopende krant of het journaal, maar leven bij het geopende woord van God.

Dat is goed voor ons. Want dat geeft vrede in ons hart. Dan zijn we niet bang voor wat de toekomst via Donald Trump zal brengen. Of voor de terreur van IS of andere organisaties. Want we weten van die andere werkelijkheid. Die werkelijkheid achter onze werkelijkheid. En we weten dat wat er ook gebeurd, wij zijn in Gods ontferming opgenomen. Leef dus niet uit angst, maar leef uit de liefde. Zoals God ons heeft liefgehad. Als God niet zo liefdevol was geweest dan had hij na Adam’s val hem afgeschreven, weggedaan, in de steek gelaten en gezegd, weg met hem en zijn nageslacht. Maar nee, God zocht Adam op. Ik vind dat een van de ontroerendste teksten uit de Bijbel. “Maar God, de Heer, riep de mens: Waar ben je ?” Genesis 3 : 9. En God roept dat nog steeds, telkens weer. Keer op keer. Dat doet Hij nu door Zijn zoon Jezus Christus. Hij, “God, had de wereld zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft”. Johannes 3 : 16, nog zo’n ontroerende tekst. Maar hoe kan ik nu voorkomen dat mijn geloofsleven in de sleur komt? Allereerst heeft Jezus het heilig avondmaal ingesteld, zodat we kunnen horen, zien, tasten en proeven wat Hij voor ons gedaan heeft. Hij heeft om zo te zeggen gezorgd voor een periodieke onderhoudsbeurt van ons geloofsleven. Wanneer we daar bewust mee omgaan, kan dat ons geloofsleven weer een boost geven. Daarnaast is er de verkondiging van Gods woord en het geloofsgesprek. Zodat we weer bepaald worden bij de rijkdom die we hebben ontvangen. Iemand die in rijkdom is geboren beseft meestal niet hoe rijk hij of zij is. Maar iemand die eerst straatarm was en daarna rijk werd weet dat heel goed. Wij zijn vaak geboren in de rijkdom van het christelijk gezin, dat maakt het voor ons soms lastig onze rijkdom te zien. Daarom moeten we steeds onze gezindheid vernieuwen, door ons te herinneren aan de armoede van een leven in zonde en de rijkdom van de redding in Jezus Christus, onze Heer.

Hij zet onze wereld op z’n kop. Is dat altijd positief voor ons ? Laat ik voorop zetten dat alles wat ons mag overkomen het meer dan waard is. Maar nee, het is in deze wereld niet altijd positief. Want wij zijn wereld vreemd, in de zuiverste zin van het woord. Wij zijn vreemdelingen, pelgrims op doortocht. En voor de wereld vreemde eenden in de bijt en vreemde vogels trekken onbegrip, haat en laster aan. “Jullie zullen door iedereen worden gehaat omwille van mijn naam; maar wie standhoudt tot het einde zal worden gered”. Matteus 10 : 22. Het laatste deel van de tekst is een belangrijke toevoeging. Want Jezus kent ons en Hij weet dat het tegen onze instincten ingaat. Wij willen aardig gevonden worden. Maar wie Jezus wil volgen, wie de wil van de Here wil doen, die krijgt te maken met tegenstand, hinder, haat en vervolging. Soms openlijk en hard, maar ook vaak heimelijke en geraffineerd. Want wie Jezus volgt die leeft volgens de principes van de Bergrede. En dat wordt niet begrepen of verkeerd begrepen door de wereld van de oude mens. Dat is ook in onze wereld de wereld op z’n kop. Terwijl het juist de wereld van het Koninkrijk van de hemel is. Maar daar een andere keer meer over. Wie achter Jezus aangaat moet zijn kruis op zich nemen. “Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden”. Matteus 16 : 24 en 25. En dat kan omdat Hij Zijn kruis op zich heeft genomen en aan dat kruis voor ons betaalde. Wanneer wij ons leven in Hem verliezen, letterlijk en / of figuurlijk, dan zullen we leven, eeuwig. Dat is het meer da waard, toch ? Ook al lijkt dat de wereld op z’n kop.

F.L.