Geeft u zich wel eens ergens aan over? Aan bijvoorbeeld een goed boek, lekker helemaal opgaan in het verhaal. Of aan mooie muziek of kunst. Daar kan je dan zo intens van genieten. Dan is overgave positief en prettig. Maar helaas lezen we ook over andere overgaven, in oorlogsgebied bijvoorbeeld, wanneer de vijand te sterk bleek en je je moet overgeven. Wat betekent overgave in het leven van een gelovige? Laten we daar eens bij stilstaan in deze Wandelgesprekken.

GALATEN 2 : 15 T/M 21

SPRONG IN HET DIEPE
Vorige Wandelgesprekken behandelden wij de vraag waar je houvast vindt. En in het vervolg daarvan gaat het nu over overgave. Dat lijkt niets met elkaar te maken te hebben, maar dat is niet zo. Kijk maar eens naar een drenkeling. Hij zoekt redding en houvast. En dan wordt hem een reddingsboei toegeworpen. Hem wordt houvast geboden en zo ook redding. Maar hij zeult een hele vracht met zich mee, allerlei dingen die hij wilde behouden. Hij heeft dus zijn handen vol. Nu heeft hij een keus, of hij grijpt met beide handen de reddingsboei, maar dan moet hij alles loslaten wat hij vasthoudt of hij houdt alles vast of probeert dat althans en dan mist hij de reddingsboei. Er is geen tussenweg. Je voelt wel aan dat als hij voor het laatst kiest dat zijn onvermijdelijke ondergang betekent. En laten wij mensen nu, als het om keuzes in ons geloofsleven gaat, geneigd zijn precies dat laatste te doen. O ja, wij willen Christus volgen, maar we willen ook graag meedoen met de wereld om ons heen. En zeg nu niet, nou ik niet hoor. Want we zijn allemaal kinderen van onze tijd en staan dus onder de invloed van de tijdgeest. Als we echt goed kijken naar onze keuzes en ons gedrag dan is er altijd wel iets wat eigenlijk niet de toets kan doorstaan. Dat geldt voor iedereen, ook voor mij. Je moet soms dingen loslaten om Christus vast te kunnen houden. Ik hoor soms voorbeelden in onze kring van gelovigen. Toen ik catechisatie gaf, in een andere plaats, was er een groep wat oudere jongeren, zo rond de achttien, negentien, die alle groepen hadden doorlopen, maar nog geen belijdenis wilden doen. Mij werd gevraagd om deze groep catechisatie te geven. Ik besloot om henzelf te vragen wat hun bezig hield, waardoor ze geen belijdenis wilden doen. Eén van de redenen was, dat ze volgens hen, dan niet meer uit konden gaan. Ik vroeg door en ze merkten op dat dat toch niet paste bij het leven met de Heer. Ze wilden het dus niet loslaten. Maar ik merkte op, dat als het ná je belijdenis doen niet bij een leven met de Heer past, het ook niet bij een leven met de Heer past vóór je belijdenis doen. Zo hadden ze het nog niet bekeken, maar ze erkenden later wel dat dit zo is. Je overgeven aan een leven met de Heer lijkt soms op een sprong in het diepe. Daarover kunnen mensen die vanuit de wereld komen en tot geloof komen over mee praten. Zij moeten soms heel veel loslaten. Soms zelfs hun familie. Ze weten niet wat op hen wacht, maar ze geven zich over aan hun Heer en Redder, Jezus Christus. Dat lijkt een sprong in het diepe, maar weet dan dat in dat diepe Jezus op je wacht. Je moet alles loslaten en je gaat eigenlijk dood aan jezelf of beter de oude mens sterft. Maar er wacht je een nieuw leven. Want “ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij”, onze Bijbeltekst vers 20a.

VERWACHTEN
Want als je de sprong in het diepe maakt dan mag je alles verwachten van je Heer en Redder. Wie zich helemaal aan Hem overgeeft die wordt niet alleen al zijn zonden vergeven, nee, dan sterft de oude mens in je. En dan denk je misschien dat je dan een nieuw mens wordt. Nou dat is zeker zo, maar wat nog veel mooier is is dat dan Jezus Christus in jou gaat leven. Hoe? Doordat Zijn Geest in jou woning gaat maken. Dus als je alles loslaat, ja, misschien zelfs je familie, dan krijg je daar meer voor terug dan je misschien had gedacht of gedroomd. O ja, dat kan pijn doen. Want dat afsterven van de oude mens gaat niet zonder pijn en verdriet. En het leven wat daarbij hoort blijft trekken, zoals een oude wond kan trekken. En het kan je zelfs in de problemen brengen. Jezus heeft daar zelf ook over gesproken in Mattheüs 10, zelfs je eigen familie kan zich tegen je keren. Maar belooft Hij dan in vers 22; “Jullie zullen door iedereen worden gehaat omwille van Mijn naam; maar wie standhoudt tot het einde zal worden gered” Dat is nogal wat, maar weet dat Jezus Christus niemand achter laat. Soms in een oorlog worden er soldaten krijgsgevangen gemaakt. Maar zij die een goede koning of leider hebben weten dat er gepoogd zal worden om hen vrij te krijgen. Zo gaat het ook in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Er worden geregeld krijgsgevangen uitgeruild. Maar daarbij gaat het ook nogal eens mis. Maar bij Jezus Christus gaat het nooit mis. Als de Satan je krijgsgevangen probeert te maken, maar je biedt weerstand dan komt Christus je te hulp. Want vergeet niet, wij leven in een geestelijke oorlog. Satan trekt aan ons en belaagt ons. Waarom? Nu, de wereld heeft hij al in zijn macht, maar zij die bij Christus horen nog niet. Daarom richt hij zijn peilen op ons. Hij appelleert voortdurend aan onze oude mens. Daarom is het zo belangrijk dat we ons helemaal en met huid en haar aan Christus overgeven. Want dan zijn we bij Hem veilig, Hij leeft immers in ons met Zijn Geest. En daar kan Satan niet tegenop. Daarom is overgave iets positiefs voor een gelovige, want het geeft je houvast en veiligheid. En pas nu op dat je jezelf niet overschat. Want je kunt het niet zonder Hem. Wie zich aan Hem overgeeft staat in Zijn kracht. En mag alles van Hem verwachten. En daarom kunnen wij zeggen; “Zij die op U hopen worden niet beschaamd, beschaamd worden zij die U achteloos verraden”, Psalm 25 : 3. Wij horen bij God. We zijn Zijn kinderen. Maar alleen als we ons aan Hem overgeven, heel ons leven in Zijn hand leggen. Dan worden we een nieuw mens en bij een nieuw mens hoort een nieuw leven.

NIEUW LEVEN
Wie zich helemaal aan Hem overgeeft die ontvangt ook een nieuw leven. Paulus schrijft in Romeinen 6 : 4; “We zijn door de doop in Zijn dood met Hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden”. Als we dus als oude mens zij afgestorven dan krijgen we een nieuw leven als nieuwe mens. Een mens waarin Christus leeft. Maar daarbij hoort dan ook een nieuw leven. Wat is dat leven? Dat is een leven naar de wil van de Heer. En wat is een leven dat de Heer wil? Dat is een leven waarin we de geboden van de Heer houden. Of zoals de Catechismus zo mooi omschrijft, een leven waarin we een” hartelijke vreugde in God door Christus en lust en liefde om de wil van God in alle goede werken te leven”, Zondag 33 vraag en antwoord 90. ‘Maar ik weet niet of ik dat wel kan, of ik daar wel toe in staat ben’, zeg je misschien. Nou dat kan je ook niet zelf. Maar zoals gezegd Christus leeft in jou. Met Zijn Geest heeft Hij woning in jou gemaakt. En Hij helpt je daarbij. En Hij leert je vragen; “Maak mij, Heer, met Uw wegen vertrouwd, leer mij Uw paden te gaan. Wijs mij de weg van Uw waarheid en onderricht mij, want U bent de God die mij redt en op U blijf ik hopen, elke dag weer”, Psalm 25 : 4 en 5. Laten we als nieuwe mensen in overgave aan Christus, onze Heer, een nieuw leven leven. En beamen; “Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven”, vers 20b van onze Bijbeltekst. Want wie zich aan Hem overgeeft neemt geen sprong in het diepe, maar een sprong in Zijn beschermende armen.
F.L.