Vraagt u zich ook wel eens af; wat moet ik nu doen? Waar doe ik goed aan? Er zijn zoveel mogelijkheden en zoveel keuzes in het leven. En voor één mens is dat soms heel verwarrend en moeilijk om je positie te bepalen, laat staan voor een christen. Hoe kom ik aan de juiste informatie? Wie helpt mij daarbij? Met wie kan ik over dit vraagstuk sparren? En ga zo maar door. Laten we in deze Wandelgesprekken eens zien welk antwoorden we hierop kunnen vinden. Wat zegt de Bijbel hierover?

JOHANNES 15 : 1 T/M 17

MET JEZUS CHRISTUS
De mens komt het beste tot zijn recht onder andere mensen. Een mens wordt pas echt mens tussen andere mensen. Dat betekent dus dat een mens het beste functioneert in relatie. En dat geldt ook voor een christen. Een christen functioneert het beste in relatie. Allereerst in relatie met Jezus Christus. Want we worden christenen genoemd. En wat betekent dat? De Heidelbergse Catechismus verwoord het zo; “omdat ik door het geloof een lid van Christus ben” antw. 32,eerste regel. Door geloof in Hem ben je dus een lid, een deel van Hem. Je bent dus een christen als je gelooft in Christus, maar dat is niet het hele antwoord. Onze Bijbeltekst geeft nog een belangrijk deel van dat antwoord. Je moet in Hem blijven; “Blijf in Mij, dan blijf ik in jullie”, Johannes 15 : 4a. Blijven-in is een werkwoord. Het is dus niet iets dat je overkomt. Je moet er maar op wachten, want het moet je gegeven worden, zoals sommigen geloven. Nee, je moet actief in Hem blijven. Je moet je als rank, als het ware, vastklampen aan de wijnstok. En er is nog iets dat je moet doen. Je moet in Zijn liefde blijven. “Je blijft in Mijn liefde als je je aan Mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van Mijn Vader gehouden heb en in Zijn liefde blijf”, vers 10. Liefde spreekt van een relatie. En een relatie kan alleen bestaan bij de liefde. Hij houdt van ons en daarom kunnen wij van Hem houden. Hij wil met ons, met jou en mij, een relatie onderhouden. Maar dat is niet vrijblijvend, want dan verlangt Hij wel dat je je aan Zijn geboden houdt. En daar gaat het vaak fout. O, men wil graag een relatie met Jezus, maar verder willen ze zelf uitmaken hoe ze leven. En dat kan je zelfs met een religieus sausje overgieten. Wanneer je beweerd dat het je gegeven moet worden, een relatie met Jezus Christus te hebben, dan kan je makkelijk je leventje voortzetten zoals jij dat zelf wilt. Want je kunt dan zeggen; ‘het is me blijkbaar niet gegeven’. Maar dat is toch echt gewoon ongehoorzaamheid. Niet willen luisteren naar wat Hij zegt in onze Bijbeltekst. Je moet je aan Zijn geboden houden. En één van die geboden noemt Hij heel specifiek in dit Bijbelgedeelte. Je zou denken dat Jezus meteen met de Tien Woorden van het verbond op de proppen komt. Maar nee, er is een veel groter gebod, namelijk: ”heb elkaar lief”, vers 17. Waarom is dit gebod veel belangrijker? Wel aan dit gebod hangt de hele wet. Maar waarom? Omdat de liefde het grootst is. Het is namelijk onmogelijk een relatie te onderhouden zonder liefde. Dat geldt voor de relatie met Jezus Christus, maar ook voor onze relaties onderling. De liefde is het cement van een relatie.

MET DE KERK
Wie een relatie heeft met Jezus Christus heeft ook een relatie met Zijn volk, de Kerk van alle tijden en alle plaatsen. Misschien zeg je wel; ‘ja, maar ik voel me niet zo thuis in de kerk’. Je hebt het dan over een kerkgenootschap. En een kerkgenootschap is slechts een klein deel van de Kerk van alle tijden en plaatsen. Er zijn veel meer kerkgenootschappen. We belijden dat een christen geroepen is zich bij de Kerk te voegen. Maar te vaak is dat vertaald met dat een christen geroepen is zich bij dit kerkgenootschap te voegen. Maar dat staat er niet! Wat er eigenlijk mee wordt bedoelt is dit. Als christen ben je een Kind van God en je behoord dan bij Gods Huisgezin, tot Zijn volk. En dat is de Kerk van alle tijden en alle plaatsen. De essentie is dat je jezelf niet afzijdig houdt van dat Huisgezin van God. En als je belijdenis doet dan beloof je niet een soort van kadaverdiscipline, dat je altijd en in elk geval bij dit kerkgenootschap zult blijven. Dat mag je zelfs niet beloven. Want als dat kerkgenootschap de belijdenis, Christus is Heer, loslaat, dan moet je maken dat je wegkomt. Nee, de Kerk is het volk van God en niet wij geven daar de grens van aan, maar God zelf bepaald de grenzen van Zijn volk. En dat heeft Hij onder andere gedaan in Johannes 3 : 16; “Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat , maar eeuwig leven heeft”. Zo ruim stelt Hij de grenzen van Zijn volk; iedereen die in Hem gelooft. Want een ieder die in Hem gelooft heeft een relatie met Jezus Christus en is dus een christen. Doen we het dan allemaal goed? Nee, niemand doet het echt goed. Maar weet je, daarvoor heeft God nu in Zijn wijsheid een oplossing bedacht. Die oplossing heet; de Kerk. Die Kerk heeft Hij gegeven om ons te helpen. Vergeet nu even het instituut. Het gaat om het Huisgezin van God, om Zijn volk. Instituties zijn door ons bedacht en ook die kunnen fouten maken, omdat het mensenwerk is. Maar Gods Kerk is Zijn werk. En daarbij mogen wij horen, om elkaar te motiveren, aan te sporen, te ondersteunen en te helpen. Zit je met vragen? Die kan je stellen in de Kerk. En een kerk is pas echt Kerk als daarvoor ruimte is. Want de kerk is een oefenplaats in het samenleven met Christus en met elkaar. Want weet je, ook een kerkgenootschap is niet af. Wij moeten ons als kerkgenootschap altijd blijven inzetten om aan de hoge standaard van Gods Kerk te voldoen. Ook het kerkgenootschap moet als rank aan de wijnstok blijven, want ook voor haar geldt; “Maar zonder mij kun je niets doen”, vers 5c. Een kerkgenootschap dat Christus loslaat is ten dode opgeschreven. Maar de Kerk van God zal altijd blijven bestaan. En daar mogen wij bij horen, een relatie mee hebben. We staan niet alleen. We hebben een netwerk, een vangnet, een gemeenschap. God zij dank.

MET ELKAAR
Doordat wij allemaal bij Christus horen, een ieder persoonlijk, horen we ook tot Zijn Volk, de Kerk. En omdat we bij Hem en Zijn volk horen, horen we ook bij elkaar. En dat is soms moeilijk, als je je wat verloren voelt. Het is erg wanneer je jezelf in de kerk eenzaam voelt. Dat mag niet zo zijn! Want heeft Christus ons niet opgedragen: heb elkaar lief ? Wanneer iemand zich eenzaam voelt, zich achteruit gezet voelt, dan is er iets grondig mis. Dan moeten we ons als gemeenschap bekeren en ons weer aan Gods gebod houden, namelijk elkaar lief te hebben. Dan kijken we, met liefde en warmte om naar de ander. Het moet pijn doen in het Lichaam van Christus, als één lid pijn lijdt. Als een deel van dat Lichaam eenzaam is, of zich achtergesteld voelt. Want de kerk is er nu juist om elkaar te ondersteunen, aan te vuren, te motiveren en te stimuleren. Om vragen weg te nemen en problemen op te lossen. Om samen richting te geven aan ons leven. Om elkaar te versterken. Want als pelgrims trekken we samen op naar het Nieuw Jeruzalem. En dan mag niemand achterblijven. Dan passen we ons aan aan de langzaamste in de groep, zodat hij of zij ook meekomt. Wie een relatie heeft met Christus, die heeft ook een relatie met de andere christen, of hij nu wil of niet. Het is niet los verkrijgbaar. Je staat niet los van Zijn volk. We doen het met elkaar. En gelukkig;” ’t Werk van God is niet te keren, omdat Hij erover waakt en de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt. Prijst de Heer, de weg is open naar de Vader, naar elkaar. Jezus Christus, Triomfator, mijn Verlosser, Middelaar.” Lied 167 GK.
F.L.